จิตวิญญาณของนักขาย

     เมื่อไรก็ตามที่คนเราถูกทักให้สังเกตสิ่งที่เราไม่เคยสนใจมาก่อน เราจะแปลกใจ ผมเองขับรถผ่านซอยนี้เป็นประจำ แต่ไม่เคยรู้ว่าในซอยมีร้านค้าขายข้าวแกงเล็กๆ ที่มีลูกค้ามาอุดหนุนอยู่ประจำ คนขายเป็นหญิงชรา ดูสะอาดสะอ้าน หน้าตาบอกเหมือนคนไทยย้อนยุคสมัยก่อน วันนี้ผมเอารถเข้าศูนย์ โอกาสดีได้นั่งรถเมลไปทำงานลงไปปากซอย แล้วหาของกิน แถวปากซอยถือว่าออกกำลังกาย

     “สวัสดีค่ะ เห็นคุณขับรถผ่านบ่อยๆ วันนี้จะกินอะไรดีค่ะ”

     น้ำเสียงเต็มไปด้วยไมตรีจิต มันแทรกเข้าไปในส่วนลึกในใจผม ผมไม่ค่อยจะได้ยินน้ำเสียงที่ออกมาจากใจแบบนี้มานานจนลืมไปแล้วว่า ความรู้สึกแบบนี้เป็นความรู้สึกเช่นไร คนที่บ้านนอกของผมมักใช้น้ำเสียงแบบนี้ทักทายกัน บรรยากาศแบบนี้ผมไม่ค่อยได้สัมผัสกับชีวิตในเมือง

     ป้าเริ่มเปิดประเด็น “ป้าทำอะไรมาหลายอย่าง สุดท้ายก็มาอยู่กับอาชีพขายข้าวแกง รู้สึกเป็นอาชีพที่ป้ามีความสุขที่สุด เพราะป้ามีโอกาสได้รู้จักคนใหม่ๆ ลูกค้าหลายคนก็เหมือนคุณนั่นแหละ เดินผ่านไปผ่านมา ก็เพราะข้าวแกงนี่แหละ”

     ผมอดที่บอกป้าไม่ได้ว่า นี้เป็นเรื่องที่เกินว่าคนธรรมดาทั่วไปที่เป็นลูกค้าป้าจะคิดได้อย่างนี้

     ป้าบอกกว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่คนทั่วไปที่คนเรามองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย
     “ลูกค้าป้าหลายคนก็เหมือนคุณนี่แหละ ก็เดินกันไปมา ข้าวแกงนี่แหละมันเป็นตัวเชื่อมให้เรารู้จักกัน"
     “ผมคิดว่าป้าคนนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว แกน่าจะเป็นผู้จัดการฝ่ายบริหารได้เลย"

     “ป้ามีลูกค้าประจำเยอะ บางคนรู้จักมานายเสมือนญาติในครอบครัว หลายคนที่เป็นขาประจำนะ เวลาเขาย้ายที่ทำงาน ก็รู้สึกใจหาย มาล่ำลากัน ป้ามักจะเลี้ยงส่งเขากันที่นี่แหล่ะ เชื่อไหมเวลาเขาขับรถมาทางนี้ เขายังอุตส่าห์แวะมากินข้าวร้านป้า แค่นี้ป้าก็ดีใจแล้วแหล่ะ"

     สิ่งที่ผมได้ข้อคิดจากป้า ป้ามักจะถามลูกค้าเสมอว่าชอบกินอาหารแบบไหน บางคนชอบรสจัด บางคนชอบรสจืด ป้าก็จะรู้เลยว่าแต่ละคนชอบแบบไหน ป้าจำได้ทกคน บรรยากาศเวลาป้าเปิดร้านขายข้าวแกง มันเหมือนกับการพบปะพูดคุยกับคนรู้จักมักคุ้น มากกว่าจะเป็นการพูดคุยของแม่ค้าทั่วไป ป้ามักจะให้ข้อคิดดีๆ ชีวิตมีสุขบ้างทุกข์บ้าง ทำให้บางครั้งความทุกข์ของเราบรรเทาลงได้ ถ้ามีผู้ที่เข้าใจถึงความทุกข์ของเรา แม้จะเป็นแม่ค้าก็ตามที

หลังจากนั้น หลายๆครั้งที่ผมมากินข้าวที่นี่ มันเป็นมื้อที่อร่อยที่สุด เพราะมันไม่ใช่เป็นเพียงข้าวแกงเท่านั้น แต่เป็นอาหารที่ตักมาจากใจคนขาย เป็นอาหารที่ประกอบด้วยไมตรีจิตและความปรารถนาดีใจแก่คนที่มากิน ผมรับรู้ความรู้สึกนี้ได้จริงๆที่คุยด้วยแล้ว รู้สึกดี สิ่งทีผมเรียนรู้จากป้านั่นก็คือ
     1.ป้ารักในสิ่งที่ทำ ได้ทำได้ดีในสิ่งที่ตัวเองรัก และมีความสุขกับมัน
     2.ป้าเป็นคนที่คุยเรื่องลูกค้ามากกว่าเรื่องตัวเอง แกจะจำลูกค้าแต่ละคนชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
     3.ป้าแกมีข้อคิดในการมองโลกคือการคิดบวก ในมุมที่แตกต่างจากคนทั่วไป
     4.ป้าเป็นคนที่มีความผูกพันที่มาจากใจกับลุกค้าจริงๆ

     ใช่แล้วครับ ทัศนคติเชิงบวก มันเกี่ยวข้องกับการมองโลกของนักขาย ซึ่งมีผลต่อความสำเร็จหรือไม่สำเร็จ เมื่อเราเจออุปสรรคในงานขาย สิ่งที่เราต้องทำคือเรียนรู้ที่จะหาวิธีใหม่ๆ ในการเผชิญปัญหาที่เผชิญอยู่ คนที่มีทัศนคติเชิงลบมักถอดใจและถอยห่างจากสิ่งที่ทำให้ตนเองเจ็บปวด การมีทัศนคติเชิงบวก ทำให้เราส่งไปสู่ความสำเร็จ นี่แหละครับ ความแตกต่างเพียงเล็กน้อยแค่นี้ ที่สงผลอันยิ่งใหญ่ต่อผู้ที่มีความคิดทัศนคติเชิงบวก และคิดลบ แค่ความคิดของเราเพียงตัวเดียวครับ