บทเรียนจากการเป็นโค้ช

        การสอนหลักสูตร “To Be Executive Coach” ให้กับผู้บริหาร ผู้จัดการขององค์กรต่างๆ เพื่อพัฒนาทักษะการโค้ชด้วยตัวเองของผู้บริหาร ผมจะออกแบบโปรแกรมให้มีการทำ Role Playing โค้ชชิ่งซึ่งกันและกัน ทำให้ได้เรียนรู้เรื่องต่างๆมากมายพร้อมกับการแลกเปลี่ยนของผู้เรียน

        บทเรียนที่เกิดขึ้นจากการเป็นโค้ช (ประสบการณ์ของผู้เรียนที่เป็นผู้บริหาร) มีดังนี้
         การเผลอได้ Solution ของโค้ชแบบแนะนำโค้ชชี่
         การพยามช่วยแก้ปัญหาให้โค้ชชี่ (นำปัญหามาเป็นของโค้ช)
         โค้ชมุ่งเน้นต้องการให้โค้ชชี่เปลี่ยนแปลงตัวเองมากเกิน
         การใช้คำถามแบบเจาะลึกคำตอบ
         การรับฟังด้วยมาตรฐานของตัวโค้ชเอง
         ความรู้สึกมีอารมณ์เมื่อโค้ชชี่ไม่ยอมรับ



        หากพิจารณาให้ดีจะเห็นว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้บริหารในฐานะโค้ชนั้น เป็นเพราะความหวังดีและความตั้งใจที่อยากให้โค้ชชี่ (ลูกน้อง) ได้ดีทั้งนั้น แต่ลืมไปว่าต้องทำให้เขาเป็นผู้เปลี่ยนด้วยตัวเขาเองจึงจะยั่งยืน แต่ความเคยชินที่เป็นอยู่ทำให้อดไม่ได้ที่จะเกิดเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้น สิ่งที่ผมมักช่วยให้ผู้บริหารมองเห็นตัวเองในการกระทำของตัวเองที่เป็นความหวังดีแต่อาจไม่ได้ผล ทำให้การโค้ชไม่ราบรื่นนั่นเรื่องอะไรบ้าง แล้วจะแก้ไขอย่างไร

        วันนี้จึงนำหลักการและแนวความคิดที่เป็นประโยชน์และผมปฏิบัติอยู่ในบทบาทของผู้บริหารแต่ใช้ทักษะโค้ช ในการพัฒนาทีมมาแลกเปลี่ยน ดังนี้
         เชื่อมั่นในกระบวนการโค้ช (Trust The Process)
         การโค้ชคือช่วยโค้ชชี่ ไม่ใช่ต้องเป็นตัวเขา (It not about Me)
         การใช้คำถามเปิดเชิงบวก (Positive Opening Question)
         การรับฟังแบบอยู่กับโค้ชชี่ไม่จินตนาการเอง (Be Present)
         การจัดการอารมณ์เชิงลบของตัวเองให้ได้ (Emotion Intelligence)

        แนวความคิดเหล่านี้ผมยึดถือเพื่อให้สามารถอยู่กับบทบาทของโค้ชได้ดี และสามารถช่วยโค้ชชี่ค้นหาตัวเองและวิธีการที่เหมาะสมของตัวเองได้ ทำให้ผมมีความเชื่อมั่นมากขึ้นว่ากระบวนการโค้ชช่วยคนอื่นได้จริงครับ หากท่านที่ฝึกทักษะการโค้ชอยู่เจออาการดังกล่าวแล้ว อยากลองแก้ไขให้ได้ ลองนำแนวคิดไปประยุกต์ใช้ดูครับ อาจทำให้มีความสุขกับบทบาทโค้ชมากขึ้นครับ