ร่วมเดินทางด้วยกันตอนที่ 34

“ถ้าเรื่องเดียวกัน แต่ต่างคนกลับมองไม่เหมือนกัน คิดไม่เหมือนกัน จะเกิดอะไรขึ้นตามมา”

สิ่งที่ตามมาก็คือ ทิศทางในการปฏิบัติงานที่ไม่เป็นไปในแนวทางเดียวกัน พร้อมทั้งปัญหาต่างๆอีกมากมายก็จะตามมาไม่รู้จบ ถ้าอย่างนั้น เราจะย้อนกลับไปหาคำถามที่ว่า “ทำไม เรื่องเดียวกัน แต่ต่างคนกลับมองไม่เหมือนกัน คิดไม่เหมือนกัน”

เพราะเมื่อคนเรามองเห็นสิ่งๆหนึ่งไม่เหมือนกัน จึงทำให้แต่ละคนคิดแตกต่างกันออกไปได้ คนสามคนมองวัตถุรูปทรงหนึ่งจากมุมที่ตนเองต่างยืนอยู่ คนที่หนึ่งมองเห็นเป็นรูปสี่เหลี่ยม คนที่สองมองเห็นเป็นรูปสามเหลี่ยม คนที่สามมองเห็นเป็นรูปวงกลม ทั้งๆที่คนทั้งสามก็กำลังมองดูวัตถุชิ้นเดียวกัน เพียงแต่ต่างมุมมองเท่านั้น เมื่อมุมมองต่างกัน ความคิดของแต่ละคนก็แตกต่างกัน การปฏิบัติก็ย่อมแตกต่างออกไปด้วย สุดท้ายทั้งสามคนจึงเดินกันไปคนละทิศทาง

สำหรับคนที่เป็นหัวหน้า การสั่งงานให้กับลูกน้อง จำเป็นที่จะต้องสร้างความเข้าใจที่ตรงกันเสมอ ไม่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบ่อย กำหนดทิศทางการทำงานร่วมกัน สร้างมุมมองที่ทุกคนมองเห็นได้เหมือนกัน ไม่ว่าแต่ละคนจะยืนอยู่มุมใดก็ตาม เมื่อมุมมองเป็นไปในทิศทางเดียวกัน ปัญหาต่างๆก็จะลดลงไปได้มากหรืออาจไม่เกิดขึ้นเลย

ความยากที่สุดอยู่ตรงที่ ผู้นำ หัวหน้า ผู้บังคับบัญชา จะต้องเป็นผู้สร้างมุมมองที่สามารถให้คนในทีมทุกคน มองเห็นเป้าหมายปลายทางที่เป็นอันหนึ่งอันเดียว ไม่มองแปลกแยกไปหลากหลาย ผู้นำ หัวหน้า ผู้บังคับบัญชา จำเป็นที่จะต้องทราบระบบความคิด ทักษะ การวิเคราะห์ ของคนในทีมอย่างละเอียด เปรียบได้กับรู้ว่าหมากแต่ละตัวมีจุดแข็งจุดอ่อนอย่างไร แล้วจึงปรับแก้แต่ละจุดให้เกิดสมดุลมากที่สุด

หากเป็นลูกน้อง ก็ควรต้องเรียนรู้การปรับปรุงเปลี่ยนแปลงทักษะการมองของตนให้หลากหลาย เมื่อมองเห็นได้หลายมุม ก็จะพบคำตอบที่ไม่เหมือนกัน ดังนั้น แต่ละคำตอบจะถูกต้องในมุมที่ยืนอยู่เสมอ และจะผิดในอีกมุมที่ต่างออกไป หากเข้าใจเรื่องเหล่านี้ ทักษะการมองและการคิดของเราจะถูกพัฒนาให้เข้าใจความคิดความรู้สึกของผู้อื่นได้มากยิ่งขึ้น

เมื่อเราเข้าใจ
เราจะรู้ว่าหมากตัวใดที่ต้องไว้ ณ จุดไหน
การปรับหมากทั้งกระดานจะเกิดสมดุล
สมดุลจะช่วยให้หมากทุกตัวรู้ถึงทิศทางที่ต้องบรรลุร่วมกัน

ในตอนหน้าผมจะชวนคุณร่วมเดินทางกันต่อไปกับเรื่องของ “ทีมงาน” ทำงานเป็นทีม กับทำงานคนเดียว แบบไหนจะดีกว่ากัน ดังนั้น เรามาพบกันต่อในตอนที่ 35 ครับ