ร่วมเดินทางด้วยกัน ตอนที่ 16

“หลายครั้งที่คำว่า ผลประโยชน์ ทำให้เราไม่ก้าวหน้าไปถึงไหนได้ไกลกว่าที่ควรจะเป็น ทั้งๆที่ผลประโยชน์น่าจะเป็นอะไรที่ทำให้เราก้าวหน้าไปได้ไกล เพราะมันมีแต่..ได้..กับ..ได้ แต่จริงๆ แล้ว คำๆ นี้กลับทำให้เรายึดติดอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนทำให้มองไม่เห็นถึงสิ่งอื่น ที่ เป็นประโยชน์ และสามารถช่วยผลักดันเราให้ก้าวไปได้ไกลกว่าเดิม”

โลกของเราทุกวันนี้มีใยแมงมุมที่สานถักทอเชื่อมโยงกันอยู่มากมาย ใยต่างๆ นี้ได้เชื่อมบางสิ่งเข้าหาตัวเรา นั่นก็คือผลประโยชน์ วันหนึ่งวันใดที่เราได้ก้าวเข้าไปเหยียบเส้นใยนี้ และยังก้าวเดินถลำลึกเข้าไปเรื่อยๆ โอกาสที่จะหันหลังเดินออกจากเส้นใยก็เป็นสัดส่วนที่น้อยลงไปเรื่อยๆ เฉกเช่นกับการได้รับผลประโยชน์ที่หากยังยอมรับกันอย่างต่อเนื่องเรื่อยมา เราก็จะตกอยู่ในวังวนของผลประโยชน์จนยากที่จะหลุดออกจากวังวนแห่งนี้ไปได้ เพราะสิ่งเย้ายวนต่างๆที่เราได้รับอยู่นั้น “จะไปหาที่ไหนมาเทียบเคียงได้อีกเล่า”

ลองสำรวจตนเองดูได้ครับว่า เราติดกับดักผลประโยชน์อะไรบ้าง โดยตรวจสอบง่ายๆด้วยการที่เราไม่ได้รับผลประโยชน์จากการกระทำนั้นๆแล้ว เราจะไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมาบ้าง เมื่อไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา เราทนได้ไหม เราร้อนรุ่มไหม เราอยู่เฉยได้ไหม เรากลัดกลุ้มคิดไม่ตกไหม เรายังดำเนินงานต่างๆ ต่อไปได้ไหม หากที่กล่าวมา เราก้าวไปไหนต่อไม่ได้ นั่นหมายความว่า เราได้ติดกับดักแห่งผลประโยชน์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะเรามีเหตุให้ยึดติด และเราก็คิดเสมอว่า ถ้าเราไม่รับผลประโยชน์แห่งนี้แล้ว เราก็ไม่สามารถไปไหนต่อได้ เมื่อความคิดนี้ถูกปลูกฝังซ้ำๆ ทุกวันๆ จากรุ่นสู่รุ่น แน่นอนเลยครับว่า “ผลประโยชน์จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตที่เราจะไปถึงฝั่งฝันที่ต้องการได้”

การถอดถอนตนเองจากผลประโยชน์ที่เย้ายวนต่างๆนั้น ทราบดีครับว่าทำได้ยากยิ่ง โดยเฉพาะกับคนที่มีผลประโยชน์มาตั้งรอไว้แล้วอยู่ตรงหน้า แค่เอามือไปหยิบผลประโยชน์นั้นก็ได้มาไว้ครอบครองแล้ว แต่ผมอยากให้คิดซักนิดครับว่า ผลในบั้นปลายจะเป็นเช่นไร เราได้อะไร ใครเสียอะไร เกิดผลกระทบกับไคร เพราะสุดท้ายแล้ว ใยทั้งหมดก็ต้องเชื่อมเข้าหากันอยู่ดี และแน่นอนว่า ท้ายที่สุดใยก็จะโยงผลกระทบที่ต้องเกิดขึ้นมา เชื่อมเข้ามาหาเราในตอนสุดท้ายอย่างแน่นอน

ผลประโยชน์ที่ดี จะเกิดขึ้นกับกลุ่มคนส่วนใหญ่ ช่วยพัฒนากลุ่มคนส่วนใหญ่ให้ก้าวเดินต่อไปได้ด้วยตนเอง และยั่งยืน

ผลประโยชน์ที่ไม่ดี จะเกิดขึ้นกับกลุ่มคนเพียงไม่กี่คน
แต่จะสร้างผลเสียอันมหาศาลต่อกลุ่มคนส่วนใหญ่
และกลุ่มคนส่วนใหญ่จะไม่อาจก้าวเดินด้วยตนเองได้เลย
ต้องพึ่งการนำพาจากกลุ่มคนเพียงไม่กี่คน

ในตอนหน้าผมจะชวนคุณร่วมเดินทางกันต่อไปกับเรื่องของ “งานการที่เราทำๆ กันอยู่” บางทีงานก็มีให้ทำเยอะบ้างน้อยบ้าง ชอบงานที่ทำบ้าง ไม่ชอบงานที่ทำบ้าง มีเรื่องให้พูดกันมากมายไม่รู้จบเกี่ยวกับเรื่องงานเรื่องการเหล่านี้ ดังนั้น เรามาพบกันต่อในตอนที่ 17 กันครับ