ร่วมเดินทางด้วยกัน ตอนที่ 30

“มีคนเคยบอกกับผมว่า หากจะเป็นผู้นำ ต้องมีวิสัยทัศน์ที่ยาวไกล ไกลพอที่จะมองเห็นว่า เบื้องปลายข้างหน้าจะมีรูปร่างเป็นเช่นไรกับเราบ้าง”

พี่ท่านหนึ่งที่เป็นผู้บริหารเกี่ยวกับวงการไอทีที่ผมรู้จัก ดูภายนอกแล้วแกเป็นคนที่นิ่งๆ ดูเหมือนคนที่ไม่ค่อยจะรู้อะไรมากนักในสายตาผม แต่พอได้รู้จักกันมากขึ้น ได้คุยกันมากขึ้น ผมเริ่มรู้สึกว่าพี่ท่านนี้ไม่ธรรมดา สมัยนั้นแกเป็นเพียงระดับผู้จัดการเท่านั้น มาวันนี้แกเป็นระดับผู้บริหารและเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในองค์กรอีกด้วย แกเคยบอกกับผมว่า “คุณจะอยู่วงการอะไรก็แล้วแต่ คุณต้องหัดมองภาพใหญ่ให้เป็น หลายคนรู้ว่าภาพใหญ่เป็นเช่นไร แต่ก็มักถูกขัดขวางด้วยภาพเล็กที่เป็นอุปสรรคเข้ามาแทรกอยู่เสมอ แล้วก็ต้องไหลลงตามน้ำไปทุกครั้ง ภาพใหญ่ที่เคยมองเห็นก็กระจัดกระจายหายไป หากคุณยังคงภาพใหญ่ไว้ได้อย่างมั่นคงตลอดการเดินทาง คุณจะเห็นกาลข้างหน้าว่าเบื้องปลายนั้นเป็นเช่นไร ใช่อย่างที่คุณต้องการไว้หรือไม่ และที่สำคัญ มีพื้นที่เพียงพอให้กับคนที่เดินตามคุณมาด้วยหรือไม่ เพราะภาพใหญ่ในเบื้องปลายจะเป็นพื้นที่ของทุกคน และกลุ่มคนที่จะเติมเข้ามาตลอดการเดินทาง วิสัยทัศน์เป็นสิ่งที่ผู้นำต้องมองเห็น เห็นด้วยระบบวิธีคิดที่รอบด้าน รอบคอบ มั่นคง และปลอดภัย พร้อมทั้งสร้างเส้นทางที่สอดคล้องต่อทุกกิจกรรม เพื่อให้ทุกคนมุ่งไปสู่เบื้องปลายในจุดเดียวกันได้อย่างสำเร็จ

จากองค์กรเล็กๆองค์กรหนึ่ง ในตอนนั้นมีพนักงานเพียงไม่ถึงยี่สิบคน องค์กรในวันนี้มีพนักงานกว่าสองร้อยคน พร้อมการร่วมทุนกับต่างชาติ เป็นผู้นำเข้าและให้บริการด้านระบบรักษาความปลอดภัยให้กับอุปกรณ์ภายในองค์กร ย้อนความไปเมื่อสมัยร่วมสิบกว่าปีก่อน เรื่องของระบบรักษาความปลอดภัยผ่านทางระบบเครือข่าย หาองค์กรที่จะทำน้อยมากเหลือเกิน พี่ท่านนี้แกมองเห็นถึงเรื่องของความปลอดภัยในองค์กรเป็นเรื่องที่เมื่ออนาคตมาถึง จะขาดเสียมิได้เลย ในอนาคตเรื่องของความปลอดภัยจะเป็นเรื่องที่สำคัญมาก และจะเกิดผลกระทบต่อพนักงานทุกระดับในองค์กร ลูกค้า บุคคลทั่วไป รวมทั้งความสำคัญของข้อมูลที่หากแม้เกิดอะไรขึ้นก็ตาม การกู้ข้อมูลที่มีค่าคงจะใช้เงินซื้อกลับคืนมาไม่ได้ ตอนนั้นแกเลยขอเสนอผู้บริหารระดับสูงเปลี่ยนแนวทางขององค์กรจากการขายอุปกรณ์ไอทีจิปาถะทั่วไป มาเป็นขายระบบรักษาความปลอดภัยให้กับอุปกรณ์ภายในองค์กร และข้อมูลของพนักงานในองค์กร เป็นการเดินทางแห่งการเปลี่ยนแปลงที่ยากมิใช่น้อย แกจะเลิกและเปลี่ยนเส้นทางใหม่ก็หลายหน แต่ด้วยความที่แกเห็นภาพใหญ่ในเบื้องปลาย แกอดทนต่อการเดินทางเพื่อให้ไปถึงเป้าหมายมาก็หลายปี จนมาถึงวันนี้ระบบรักษาความปลอดภัยที่องค์กรของท่านใช้กันอยู่ ก็อาจจะมาจากองค์กรของพี่ท่านนี้ก็เป็นได้

ความหมายของวิสัยทัศน์มีให้อ่านกันอย่างมากมาย แต่วิสัยทัศน์ที่คุณจะสัมผัสได้นั้น ผมอยากให้คุณเริ่มที่ตัวคุณเอง ลองสร้างเส้นทางที่คุณเองจะเดินไปยังเบื้องปลาย และแน่นอนสำหรับการเดินทางย่อมไม่ได้มีคุณเพียงคนเดียว จงพาคนรอบข้างของคุณร่วมเดินทางไปด้วย ไม่เพียงเท่านี้ ณ เบื้องปลายยังต้องมีพื้นที่มากพอที่จะให้มีผู้ร่วมการเดินทางเพิ่มเข้ามาด้วย เพราะฉะนั้นการเริ่มต้นแห่งวิสัยทัศน์จึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะคุณกำลังมองเห็นในสิ่งที่ยังจับต้องไปได้ กิจกรรมการเดินทางที่ปฏิบัติทั้งหมดจะต้องสอดคล้องกัน ไม่ขัดแย้งกันเด็ดขาด

การเดินทางให้ไปสู่จุดหมายที่ไม่ได้มีแค่ตัวของเราเอง
การเดินทางนั้น เราจะคิดวิเคราะห์มากกว่าปกติ
และ
หากการเดินทางให้ไปสู่จุดหมายที่ทำให้ทุกคนรู้สึกร่วมถึงความสำเร็จด้วยกันแล้ว
วิสัยทัศน์เริ่มแรกจึงเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่ง

ในตอนหน้าผมจะชวนคุณร่วมเดินทางกันต่อไปกับเรื่องของ “ความตื่นเต้น” เซื่องซึมกับตื่นเต้น คุณว่าอย่างไหนน่าสนใจมากกว่ากัน หลายคนคงถามเงื่อนไขอื่นเพิ่มเติมอีกมากมาก ดังนั้น เรามาพบกันต่อในตอนที่ 31 ครับ