วันนี้ คุณส่องกระจกหรือยัง

มีคุณพ่อท่านหนึ่ง เดินมาบ่นให้ฟังว่าไม่รู้เป็นอะไร พักนี้รู้สึกหงุดหงิดบ่อยครั้ง เมื่อสอบถามถึงสาเหตุพบว่าทุกครั้งที่กลับถึงบ้าน จะรู้สึกขวางหู ขวางตากับคนที่บ้าน เหมือนกับว่าทุกคนจะทำอะไร ทางคุณพ่อก็จะรู้สึกไม่ถูกใจไปเสียทุกเรื่อง เมื่อรู้สึกแบบนั้น แรกๆก็จะใช้วิธีบ่น บ่นไปหมดทุกคนทั้งภรรยา/ลูก ต่อมาเมื่อทุกคนไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรก็จะยิ่งรู้สึกว่าตัวเขาเองมีอำนาจเหนือคนอื่น จึงเริ่มพูดจาไม่เพราะ จากนั้นก็จะเริ่มพูดไม่เพราะมากขึ้นๆ และเริ่มแสดงกิริยาอาการโมโห เสียงเริ่มดังขึ้นๆ เอะอะโวยวาย เมื่อเริ่มไม่พอใจอะไร จากที่แรกๆใช้การบ่น มาตอนนี้จะเสียงดังโวยวาย ใช้คำแทนตัวทั้งของตัวเขาเองและกับภรรยา/ลูกที่ไม่สุภาพ ต่อมาเหตุการณ์เหล่านี้ก็เริ่มลามออกไปแสดงออกแบบนี้ที่นอกบ้าน หนักขึ้นเรื่อยๆ ทั้งภรรยา/ลูกเริ่มเตือนถึงกิริยาวาจาที่คุณพ่อท่านนั้นทำอยู่ว่าไม่เหมาะสม ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ ตัวคุณพ่อยิ่งแสดงกิริยาวาจาที่หนักขึ้นไปอีก เพราะถูกขัดใจ

ทางคุณพ่อท่านนี้เล่าให้ฟังว่าสถานการณ์ภายในบ้านแย่ลงเรื่อยๆ ครอบครัวเริ่มไม่มีความสุข ตัวเขาเองเริ่มคิดได้ เพราะรู้สึกไม่มีความสุขเลย แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะได้ทำแบบนี้มาเป็นเดือน โดยไม่รู้ตัวและเพิ่มความรุนแรงของกิริยาวาจามาเรื่อยๆ จนเริ่มเป็นความเคยชินแบบใหม่ของตนเองไปแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวพบเหตุการณ์ที่เลวร้ายลงไปอีก จึงเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า 

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบอะไรบ้าง
หากเหตุการณ์ยังเป็นแบบเดิม จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป 
เขารู้สึกอย่างไรหากเหตุการณ์จะเป็นแบบนั้น 
หากจะทำให้เหตุการณ์ดีขึ้น อะไรบ้างที่ต้องจะเปลี่ยนแปลง 
การเปลี่ยนแปลง สามารถทำได้อย่างไร 
     ฯลฯ

เมื่อคุณพ่อตั้งสติได้ก็เริ่มทำการตอบคำถามแต่ละข้ออย่างตั้งใจ และลงมือทำตามคำตอบที่ได้รับนั้นโดยทันที เหตุการณ์ในครอบครัวค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ คุณพ่อเองรู้สึกดีใจที่ตนเองสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้ทันเวลา พร้อมกับตั้งใจไว้ว่าจะทำการสำรวจตัวเองอยู่เรื่อยๆ หากพบสิ่งผิดปกติของตัวเอง จะทำการตั้งคำถามกับตัวเองทันที ไม่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ดีเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆอีก

“การสำรวจตัวเอง คือ การส่องกระจก เมื่อมองเห็นสิ่งผิดปกติ และยอมรับมัน ก็อยู่ที่ตัวเองแล้วว่า อยากเปลี่ยนหรือไม่?”

แล้วท่านล่ะ คิดอย่างไรกับการส่องกระจกตัวเอง?