เป้าหมายกับเส้นทาง

ถ้าตั้งคำถามว่า วันนี้ คุณจะต้องทำอะไร ผมเชื่อว่าทุกๆ คนน่าจะตอบคำถามนี้ได้

ถ้าตั้งคำถามว่า พรุ่งนี้หล่ะคุณจะต้องทำอะไร คนส่วนใหญ่ ก็ยังน่าจะตอบคำถามนี้ได้อยู่

ถ้าตั้งคำถามว่า เดือนหน้าหล่ะ คุณจะต้องทำอะไร ตอนนี้คนที่ตอบได้อาจจะเริ่มเหลือไม่ถึงครึ่ง

ยิ่งถ้าเปลี่ยนระยะตั้งคำถามเป็น ปีหน้า หรือ 5 ปีข้างหน้า หรืออีก 10 ปีข้างหน้า คนที่ตอบคำถามนี้ได้คงจะเหลือจำนวนที่น้อยจนนับรายหัวได้กันเลยทีเดียว

แต่เชื่อไหมครับว่า จริงๆ แล้วก็ยังมีคนที่ตอบคำถามเหล่านี้ได้ และคนที่ตอบคำถามนี้ได้ ส่วนใหญ่คือคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต คือคนที่เป็นสามารถสร้างแรงขับเคลื่อนให้คนอื่นๆ ในสังคมเดินตามตัวเขา ไม่เชื่อลองไปถามนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จระดับแนวหน้าของประเทศ ส่วนใหญ่คนเหล่านั้นจะสามารถตอบได้ทันทีเลยว่าอีก 5 ปี 10 ปีข้างหน้า เขามีโครงการอะไรอยู่บ้าง และเขาจะเดินหน้าไปข้างหน้าอย่างที่เขาต้องการด้วยวิธีการใด เขาเหล่านี้แหละคือผู้มองการณ์ไกล

คนที่ประสบความสำเร็จได้อย่างยิ่งใหญ่เหล่านั้น ส่วนใหญ่จะเป็นคนที่มีเป้าหมายชีวิต สามารถตอบคำถามได้ว่าตัวเองต้องการสิ่งใด แล้วหลังจากนั้นกระบวนการหรือแผนงานต่างๆ ก็จะค่อยๆ ก่อเกิดขึ้นมาเพื่อให้สอดคล้องและพาเราไปยังเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ได้ แต่ถ้าเราไม่ได้ตั้งเป้าหมายไว้ วิธีการใช้ชีวิตของเราในแต่ละวันก็จะเป็นไปได้อย่างสะเปะสะปะ หรืออาจจะใช้คำให้ดูดีหน่อยว่าการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ซึ่งการใช้ชีวิตโดยไม่มีเป้าหมายนั้น ก็อาจจะทำให้เราจะต้องมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันบ่อยๆ จนบางทีปัญหามันก็พัวพันยุ่งเหยิงจนแก้กันไม่ทันเลยทีเดียว

คุณเองหล่ะ เคยเจอประสบการณ์เหล่านี้ในชีวิตประจำวันกันบ้างไหม แล้วตัวคุณเองทำอย่างไร

สมมุติว่าถ้าเรามีเป้าหมายอยากจะมีบ้านสักหลังหนึ่ง คุณคิดว่าเราจะต้องทำอย่างไร

หลังจากที่ได้เป้าหมายมาแล้ว เราก็จะเริ่มมีแผนการอยู่ในหัวของเรากันแล้วใช่ไหมครับ ซึ่งผมเชื่อว่าแผนการของแต่ละคนนั้นล้วนแตกต่างกันออกไปตามความถนัดและพื้นฐานของแต่ละคน ซึ่งมันจะเริ่มมีความแตกต่างกันตั้งแต่แบบของบ้านในอุดมคติที่แตกต่างกันออกไป ตามความต้องการของแต่ละคน หลังจากได้แบบที่แตกต่างกันมาแล้ว แต่ละคนก็จะเริ่มมองมาถึงวิธีการสร้างบ้านกันต่อว่าจะทำอย่างไร บางคนมีความหยืดหยุ่นสูงและต้องการความรวดเร็ว ก็อาจจะไปตระเวนหาตามหมู่บ้านจัดสรรค์ต่างๆ ว่ามีที่ไหนมีบ้านที่ใกล้เคียงกับแบบบ้านที่ตนอยากได้ บางคนมีความอดทนสูง สามารถรอได้ก็จะจ้างช่างมาค่อยๆ สร้าง ให้ได้แบบบ้านเหมือนที่ตนต้องการ ส่วนพวกที่เป็นเพอเฟคชั่นนิสต์ (Perfectionist) หรือพวกต้องการความสมบูรณ์แบบ ก็อาจจะยอมแม้กระทั่งลงมือสร้างด้วยตนเอง เพื่อให้ได้แบบบ้านเหมือนอย่างที่ตนเองต้องการจริงๆ

แล้วหลังที่ตัดสินใจหาแบบและวิธีการสร้างบ้านได้แล้วนั้น แต่ละคนก็จะไปแสวงหาทุนทรัพย์ที่จะมาสร้างบ้านของตนเองอีกที ซึ่งแต่ละคนก็จะใช้วิธีการไม่เหมือนกัน บ้างก็ใช้เงินตัวเองทั้งหมดที่เก็บหอมรอมริบมาได้ บ้างก็กู้ธนาคารเพราะเป็นคนมีเครดิตดี หรือบางคนเงินไม่มี เครดิตไม่ผ่าน แต่ในเมื่ออยากได้บ้าน ก็ยังไปต้องบากหน้าไปพยายามขอยืมเงินจากพ่อแม่ญาติพี่น้องมาสร้างบ้านของตัวเองให้สำเร็จจนได้ คงพอจะเห็นภาพบ้างแล้วใช่ไหมครับว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่เรามีเป้าหมาย แม้จะเป็นเป้าหมายเดียวกัน แต่เราก็จะสามารถกำหนดวิธีการที่แตกต่างกันออกไปตามพื้นฐานของเราแต่ละคน ไม่มีใครบอกได้ว่าวิธีการของใครดีกว่าของใคร มีแต่วิธีการที่เหมาะสมกับตัวเราเท่านั้นเอง

ตอนนี้น่าจะเริ่มเห็นความสำคัญของการตอบคำถามอนาคตกันบ้างแล้ว

อีก 1 ปี 5 ปี หรือ 10 ปีข้างหน้า คุณเริ่มจะมองเห็นเป้าหมายชีวิตของตนเองมากขึ้นบ้างหรือยัง

คุณตอบคำถามตัวเองได้ไหมว่าเป้าหมายชีวิตของตัวคุณเอง ต้องการสิ่งใดๆ บางคนมีเป้าหมายชีวิตแค่ข้อเดียว บางคนมีหลายข้อ แต่ไม่ว่าจะมีกี่ข้อก็ตาม เมื่อไหร่ที่คุณสามารถตั้งเป้าหมายชีวิตของตนเองได้ เส้นทางที่จะไปสู่เป้าหมายเหล่านั้นก็จะเริ่มปรากฏขึ้นตรงหน้าของเราเอง

สุดท้ายนี้ทุกคนคงเริ่มจะมีเป้าหมายของตนเองกันแล้ว ลองนึกแล้วเขียนเป้าหมายชีวิตของคุณออกมาที่ละข้อ ทีละข้อ ยิ่งเขียนออกมาเท่าไหร่ คุณจะยิ่งมองเห็นภาพตัวเองที่จะประสบความสำเร็จในอนาคตที่ชัดเจนยิ่งขึ้น

แต่เชื่อไหมครับว่ามีไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเขียนเป้าหมายชีวิตที่เกี่ยวกับเรื่องสุขภาพเอาไว้เป็นข้อแรกๆ หรือที่หนักกว่านั้นหลายๆ คนกลับไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ